Van eenzaamheid naar thuiskomen
Niet zo lang geleden voelde ik me vaak alleen. Ik voelde me anders dan de mensen om me heen. Niet beter of slechter, maar alsof ik hen niet helemaal begreep. Of misschien nog meer andersom, alsof ik niet helemaal begrepen werd.
Van kinds af aan ontdekte ik dat je ook eenzaam kunt zijn met heel veel mensen om je heen. Sterker nog: dat juist al die mensen je eigen eenzaamheid versterken. Soms lijkt het alsof zij elkaar met zoveel gemak weten te vinden. Elkaar begrijpen, om elkaar kunnen lachen en eindeloos veel hebben om met elkaar te bespreken.
Waar iedereen linksaf leek te willen, lonkte bij mij automatisch de opties op rechts. Niet omdat ik zo graag anders wilde zijn, maar omdat ik nu eenmaal meer interesse had in zoveel andere zaken dan waar ze met elkaar over spraken. De keuzes die ik maakte en het gedrag dat daaruit voortvloeide had verstrekkende gevolgen. Ik begon me terug te trekken. Had het moeilijk op school en raakte steeds meer vrienden kwijt. Kort gezegd: ik voelde me nergens
echt helemaal thuis.
Eenzaamheid hoort er blijkbaar bij
Toch heb ik altijd geweten dat er zoiets als thuis zou kunnen bestaan. Of in ieder geval het gevoel van ergens op je plek zijn. In je element. Mijn zoektocht naar mijn eigen essentie, naar dat gevoel
waar alles veel beter lijkt te kloppen, begon in eerste instantie vooral aan de buitenkant.
Ik leerde dat als ik maar een heldere rol had, in een team, een vriendschap of een relatie, dat ik me dan beter staande kon houden. Het liefst een rol met een beetje status. Ik denk dat ik onbewust vooral probeerde om mezelf onmisbaar te maken in het leven van anderen, door voor ze te zorgen, ze een baan aan te bieden of ze financieel te ondersteunen – in de hoop dat ik daardoor mezelf uiteindelijk ook echt met hen zou verbinden. Natuurlijk gebeurde
dat allemaal niet. Althans: de status lukte prima. Die rol ook. Zelfs die afhankelijkheid kreeg ik voor elkaar. Maar voelde ik me daardoor ook minder eenzaam? Integendeel.
Langzaam naderde ik het punt waarop ik dacht dat het blijkbaar niet anders kon. Dit was nu eenmaal hoe het was: het leven is een eenzame reis van de geboorte tot het einde. Waarschijnlijk zat er niks anders op dan te accepteren dat ik me vaak alleen voel.
Het mysterie van de zweethut
Het is 1 januari aan het begin van het vorige decennium. Ik ben uitgenodigd voor een nieuwjaarsbijeenkomst ergens in Drenthe. Het is niet zomaar een bijeenkomst, maar eentje met vuur, oude rituelen en een hoop mystiek in de lucht. Eerlijk gezegd ben ik wat sceptisch als ik arriveer. Dat wordt met de minuut sterker, omdat de trainer een ex-heroïneverslaafde blijkt te zijn en ik me begin af te vragen of het wel klopt wat hier gebeurt. Toch neemt ook
mijn nieuwsgierigheid op de achtergrond toe. Enkele maanden eerder had mijn beste vriend namelijk een zweethutceremonie van dezelfde bijzondere man mogen ontvangen in Italië. Het enige wat hij daarover deelde is dat hij nog nooit zo had gehuild en eigenlijk niet goed kon uitleggen wat er allemaal gebeurd was. Hij vond het magisch.
En dan is het zo ver. Met nog een paar andere nieuwsgierigen word ik uitgenodigd om in de zweethut plaats te nemen. Daar zit ik dan in Drenthe met al mijn verhalen, mijn gedoe en mijn scepsis op mijn handdoek. Een deken valt over de ingang. Het wordt donker en voor het eerst van mijn leven voel ik dat ik op m’n plek ben. Het is een overweldigende ervaring. Ik hoef nergens heen. Het maakt niet uit wie ik ben of waar ik vandaan kom. Ik voel me onderdeel van iets veel groters. Enorm verbonden. Met de andere mensen in de zweethut, maar ook daarbuiten. Er komen beelden, gedachten en heel veel emoties voorbij. Voor het eerst voel ik me thuis.
Ik voel me thuis op de laatste plek waar ik dat zou hebben verwacht.
De kracht van EagleLodges
Na deze intense ervaring in Drenthe begon een nieuw hoofdstuk van mijn leven. In eerste instantie vooral een zoektocht naar het ontrafelen van het mysterie van de zweethut. Ik begon heel veel ceremonies bij te wonen bij allemaal verschillende watergieters en ceremoniedragers. In Nederland, maar ook in het buitenland. Al snel ontdekte ik dat er enorme verschillen zijn. Ze variëren van kort en veel te heet tot eindeloze praatsessies rondom lauwe stenen. Gaandeweg de jaren ben ik de tel kwijtgeraakt, maar inmiddels ben ik de duizend zweethutceremonies ruimschoots gepasseerd.
Geen zweethut is hetzelfde, maar er zijn genoeg overeenkomsten
om er in algemene zin iets over te zeggen.
Zweethutceremonies kom je al heel vroeg in de oudheid tegen bij allerlei natuurvolkeren. Ook vandaag de dag zijn er nog stammen te vinden waar de zweethut een belangrijk onderdeel van hun cultuur is. Omdat ik zoveel verschillende interpretaties heb mogen ervaren van de zweethutceremonie en ik de laatste jaren zelf het water ben gaan gieten waar ik al die ervaringen kon laten samenkomen, ontstond er een nieuwe vorm. Wij noemen onze zweethutceremonies EagleLodges.
We organiseren onze ceremonies op een van de mooiste plekken van Nederland. Midden in de natuur in het grootste loofbos van Nederland. Daar zijn we volkomen afgesloten van de buitenwereld en is het prachtig stil. Zelfs je telefoon doet het waarschijnlijk niet.
EagleLodges Grounds in het bos
Op deze EagleLodge Grounds staat onder andere een tipi, een grote overkapping voor natte dagen, een aantal ecotoiletten en bovenal: prachtige zweethutten. Traditioneel gebouwd van gebogen wilgentakken, met beide ingangen naar het vuur: één westwaarts en één oostwaarts.
Op de vuurplaats worden de stenen verhit die later de zweethut binnengebracht zullen worden. Binnen in de hut zitten de deelnemers rond de stenen. De emmer met water wordt naar binnen gebracht, de ‘deur’ wordt met een deken afgedekt en het wordt donker en stil. De ceremonie is begonnen.
Tijdens een ceremonie wordt water over de stenen gegoten en wordt er soms op een drum geslagen. Er wordt gezongen, soms wordt er wat gezegd, maar vaak is het ook helemaal stil. We gebruiken geen drugs of andere middelen in de hut. De kracht van de stenen, van de warmte, van de andere aanwezigen is genoeg. De mystieke sfeer die ontstaat tijdens een EagleLodges Ceremonie levert je prachtige inzichten op – in jezelf en de wereld om je heen.
Het is een ervaring die je nooit meer vergeet.
Je bent van harte welkom
